شروع فروش تخم قرقاول ۱۰/۱/۹۲
شروع فروش جوجه قرقاول (اردیبهشت ماه )
شماره تماس برای خرید و راهنمایی
۰۹۱۱-۸۵۸-۳۸-۲۴
ابراهیم سلیمی
تخم قرقاول نطفه دار | |
جوجه قرقاول یک روزه | |
جوجه قرقاول دو ماهه ( واکسینه و نوک چینی شده | |
قرقاول ماده (تخم گذار ) | |
قرقاول نر |
قیمت متغیر بوده و هر چقدر تعداد سفاراشات بیشتر باشد
شامل تخفیف ویژه می باشد.
قیمت توافقی
شماره تماس دفتر فروش :
09118583824 سلیمی
فضای پرورش:
بستر پرورش باید حتی المقدور سر پوشیده و دارای کف بتنی باشد. اما برای جوجه ها یا گله های محدود، کف چوبی هم مناسب به نظر رسیده که متضمن شرایطی نظیر کیفیت چوب و فواصل تمییز کاری کف آن می باشد. در صورتی که قبلا در بستر ماکیانی از قبیل مرغ یا بوقلمون نگهداری می شده، باید کاملا کف بستر را از هرگونه مواد ضایعاتی و کود زدوده و گندزدایی نمود. به هر حال پس از هر نوبت پرورش باید سالن را تمییز و ضدعفونی نموده و چند روزی قبل از جایگزین جوجه های جدید، دمای آنرا به حد مطلوب رسانده و بستر را خشک و بدون رطوبت نگه داشت. زیرا بستر خیس یا مرطوب استارت شیوع بیماریهایی نظیر کوکسدیوز بوده که درمان آن چندان سهل نمی باشد .
منابع گرما زا:
برای جوجه های ۱-۳۰ روزه می توان از منابع گرمازا نظیر لامپ یا هیتر های آویزان استفاده نمود.برای مثال از لامپ های حرارتی ۲۵۰ وات می توان برای ۲۵۰ جوجه استفاده نمود. اما گزینه ایده آل آن است که از لامپ های حرارتی پشت جیوه ای قرمز استفاده نمود. زیرا از مزیت هایی همانند مصرف کمتر برق(۶۰ وات)، نور قرمز(ضد قارچ و باکتری) وهمچنین گرمای بیشتری برخوردار است. به منظور تنظیم فاصله منابع گرمازا تا کف سالن، باید وضعیت جوجه ها را بررسی نمود. به طوری که اگر جوجه ها در زیر منبع حرارتی تجمع کرده باید فاصله را کاهش (افزایش دما) و در صورتی که به اطراف پراکنده شده، باید آنرا افزایش داد (کاهش دما). در اغلب موارد مشکلات ناشی از سرما بوده اما باید توجه داشت که گرمای بیش از حد موجب خشکی عضلات جوجه ها و مرگ زودرس آنها می گردد. در صورت استفاده از لامپ های حرارتی باید در نظر داشت چنانچه هر یک از لامپ ها سوخته باشد یا اتصالی در مدار آنها ایجاد گردد، منجر به افت دما گردیده که در مواقع بحرانی جوجه ها روی هم ریخته و درصدی از تلفات بعلت خفگی را در پی خواهد داشت .
این مبحث تنها مربوط به جوجه های ۱-۱۰ روزه می باشد. به طوری که باید با ایجاد گارد از جنس توری یا سایر وسایل همانند مقوا یا بلوک سفال، جوجه ها را در نزدیک منبع حرارتی نگه داشت. این عمل باید تا زمانی ادامه یابد که جوجه ها به طور کامل با فضا آشنا شده و در صورت رها شدن از داخل محفظه گارد، قادر به پیدا کردن منبع حرارتی باشند. ارتفاع گارد باید قریب به ۳۰ سانتیمتر و شکل آن به صورت مدور باشد به طوری که ۴ گوشه بستر که محل اصلی جمع شدن جوجه ها می باشد حذف گردد. گارد (محافظ ) را باید زمانی برداشت که جوجه ها قادر به پریدن از روی آن بوده که اغلب در ۱۰ روزگی به بعد می باشد. فضای گارد را باید همیشه تمییز نگه داشت و از خیس شدن یا کثیفی بیش از حد آن جلوگیری نمود.
ظروف آبخوری و دانخوری:
ظروف آبخوری و دانخوری، حتی الامکان باید از جنس پلاستیک باشد زیرا در برابر خمیدگی یا شکستگی مقاوم بوده و به سهولت می توان آنرا تمییز نمود . ظروف دانخوری جوجه ها در چند روز اول باید پهن و سینی مانند باشد تا براحتی بتوانند به خوراک دسترسی داشته و همچنین پنجه های خود را با به هم زدن دان تقویت نمایند. اما با بالا رفتن سن جوجه ها باید از ظرف کشیده و دهن باریک جهت جلوگیری از ضایعات و هرز رفتن خوراک استفاده نمود. در کنار ظروف دانخوری، برای هر ۵۰ جوجه باید ۲ تا ۳ ظرف آبخوری را تعبیه نمود .
تغذیه:
خوراک مصرفی در دوره پرورش، بخش اعظمی از هزینه های این دوره را شامل می شود. لذا ترکیب و چگونگی تهیه آن بسیار حائز اهمیت است. باید توجه داشت که هرگز از خوراک سایر ماکیان بالاخص مرغ استفاده نگردد. دان مورد استفاده جوجه قرقاول ها باید دارای ۲۸% پروتئین و در سنین بالغ ۲۴% باشد. همچنین از تازه بودن و ترکیب ایده آل دان باید اطمینان حاصل نمود. زیرا اثر مطلوب اکثر مواد معدنی و ویتامین های موجود در خوراک پس از مدتی طولانی از بین رفته و فاقد ارزش غذایی می باشد. گندم، سویا و ذرت از ترکیبات اصلی خوراک قرقاول می باشد .
دارو و درمان:
بهترین اقدامات درمانی برای دوره های پرورش، اعمال مدیریت صحیح می باشد . به طوری که غذای مطلوب و آب تازه بهترین رژیم درمانی برای حصول نتایج ایده آل خواهد بود. از آنجایی که ۸۰% خون را آب تشکیل می دهد، لذا می توان در نظر داشت که آب مصرفی چه تاثیری را در پی خواهد داشت. آب مصرفی گله هر صبح و هر شب باید تعویض و ظروف آن هر ۲ روز یکبار تمییز و ضدعفونی گردد . در صورت اصرار به مصرف محلول های درمانی، می توان از مخلوط ویتامین الکترولیت استفاده نمود .
کنیبالیسم (همخواری):
مسئله کنیبالیسم یا پرکنی در بین ماکیان پرورشی رایج و معمول تلقی گردیده که آنرا می توان با توجه به ۲ نکته تحت کنترل قرار داد. محرک اولیه عمل پرکنی (همخواری) و مراتب حاد آن شلوغی گله یا فضای کوچک و نامناسب بستر می باشد. همچنین نور شدید، تهویه نامطلوب و فقر پاره ای از مواد تغذیه همچون نمک می تواند عاملی جهت شیوع کنیبالیسم تلقی گردد. در صورت شیوع کنیبالیسم باید آنرا سریعا در مراحل آغازین متوقف نمود که در غیر این صورت، کنترل آن دیگر میسر نخواهد بود. هنگام مشاهده عامل کنیبالیسم باید نور بستر را با پوشاندن پنجره ها و منافذ درب ها، کم و تاریک تر نمود. به حدی که تنها قادر به تشخیص و یافتن ظروف آب و غذا باشند. همچنین در صورت امکان باید بستر را گسترش داده یا تعدادی از گله را به مکانی دیگر انتقال داد. چنانچه هریک از راهکارهای فوق موثر واقع نگردد، باید گله را نوک چینی نمود. این عمل بسیار حساس بوده و تبحر خاص خود را می طلبد. به طوری که تنها باید نوک بالا را تا قسمت استخوانی قطع نمود. در صورتی که پس از نوک چینی، خونریزی مشاهده گردد، می توان از نیترات نقره به منظور جلوگیری از آن استفاده نمود. اما در مبحث کنیبالیسم بهترین راهکار جلوگیری از بروز آن می باشد که بدین منظور باید به طور متناوب گله را چک نمود. با توجه به اینکه کنیبالیسم از قسمت پشت شایع است، لذا از ۱۵ روزگی به بعد باید هر چند روز یکبار تعدادی از گله را جدا نموده و وضعیت پرهای پشت آنها را بررسی نمود .
به منظور انتخاب بهترین تخم ها جهت جوجه گیری باید به مشخصاتی از گله تخمگذار توجه داشت که در ذیل بیان می گردد .
- روند توسعه نرمال گله و همچنین حصول اطمینان از شرایط بهداشت و سلامت کامل آن .
- سازگار با شرایط جفتگیری (جفت نر انتخاب شده) و تولید تخم با درصد بالای نطفه داری
- عدم اختلال در فرایند جفتگیری
- تغذیه شده با جیره مناسب گله مولد
- عدم همخونی گله به طوری که در حد (F1) باشد .
- از ذخیره و نگهداری تخم های بیش از حد درشت یا ریز باید خودداری نمود زیرا تخم های بیش از حد درشت درصد هچ پایین را داشته و تخم های ریز نیز جوجه هایی با جثه ضعیف و کوچک را به بار می آورد .
- از ذخیره و نگهداری تخم های با پوسته نازک یا ترک خورده باید خودداری نمود. زیرا اینگونه تخم ها رطوبت مورد نیاز جهت رشد جنین را به سختی در خود نگه داشته و از سوی دیگر احتمال وقوع بیماریهای ارگانیسمی در تخم های ترک خورده افزایش می یابد .از قراردادن تخم های با شکل غیر معمول در دستگاه باید خودداری و تنها از تخم های تمییز و سالم برای جوجه کشی استفاده نمود. شستن تخم ها یا تمییز کردن آنها با پارچه مرطوب توصیه نمی گردد زیرا با شستن تخم پوشش محافظ آن از بین رفته و منافذی برای ورود انواع باکتری که عامل بیماریهای ارگانیسمی بوده، ایجاد می گردد
در بسیاری از موارد، توجهات تنها معطوف به دوره جوجه کشی بوده و مراقبت خاصی از تخم های ذخیره شده برای قرار گرفتن در دستگاه بعمل نمی آید. در حالی که مدت زمان ذخیره و نگهداری بیشتر از زمان جوجه کشی حائز اهمیت می باشد. زیرا حتی در این زمان نطفه تخم بعنوان یک جنین، زنده و در حال زیست بوده و هرگونه غفلت و عدم رعایت نکات مربوطه موجب هچ ناموفق و یا مشکلاتی اعم از مرگ جنین یا نقص عضو و مشکلات ارگانیسمی می گردد. لذا در مدت زمان نگهداری تخم ها باید نکات زیر را مد نظر قرار داد .
- تخم ها را باید حداقل روزی ۳ بار جمع آوری نمود. اما در صورتی که دمای روز به بالای ۸۵ F رسیده، باید دفعات جمع آوری را به ۵ مرتبه افزایش داد . تخم ها را به طور کلی ۲ تا ۳ دفعه در صبح و ۱ تا ۲ دفعه در بعد از ظهر جمع آوری نمایید .
- تخم های دارای آلودگی اندک همانند لکه خون روی پوسته، ذرات کود چسبیده یا گرد و غبار بستر را می توان با ساب زنی توسط کاغذ سنباده نرم برای زمان جوجه کشی ذخیره و آماده نمود .
- تخم ها را باید در شرایط مرطوب و خنک ( دمای ۱۵ – ۱۴) (رطوبت ۷۵ – ۷۳ درصد) نگهداری نمود .
- تخم را باید به حالتی در شانه های ذخیره قرار داد که انتهای کوچک تخم رو به پایین باشد .
- در صورت ذخیره تخم ها برای مدت زمانی بیشتر از ۶-۵ روز، باید آنها را روزی ۲-۱ بار چرخاند و وضعیت آنها را بررسی نمود. بهترین زمان برای نگهداری تخم ها ۸-۷ روز بوده و حداکثر تلرانس آن ۱۲-۱۱ روز بوده که توصیه نمی گردد. زیرا با گذشت زمانی بیشتر از آن، درصد هچ تخم ها افت می نماید . هنگام انتقال تخم ها از اتاق ذخیره به دستگاه، باید اندکی تامل نمود تا دمای تخم ها که تقریبا ۱۵ درجه می باشد با دمای معمول هوا منطبق گردد . زیرا در غیر این صورت، انتقال ناگهانی تخم ها از محفظه ذخیره به دستگاه باعث افزایش شدید دما شده که موجب کندانس رطویت و وارد آمدن شوک خسارت باری به تخم ها می گردد
جانورشناسان معتقدند که زیست گاه اولیه قرقاول مشرق زمین ومخصوصاً قفقاز وسواحل دریای خزر است واین موضوع از قدیم مورد تأیید دانشمندان بوده است به طوری که شاردن معروف در جلد دوم سفرنامه خود می نویسد: « آن چه که در دهانه رودخانه ایونی در مجاورت دریای سیاه کاملاً مطابق نوشتههای مورخین باستان یافتم، قرقاولهای شکیل وعظیم آن است که از حیث لطافت در سرتاسر آفاق بی نظیر است وبه نظر من چنان پرندگانی با چنین گوشت مطبوع وذائقه نواز در هیچ جای جهان پیدا نمی شود...». صرفنظر از نوشته شاردن توجه به نام Faisan نشان می دهد که از کلمه Phase فاز مشتق شده که نام رودخانه ای است که از کوههای قفقاز سرچشمه می گیرد و امروزه به نام محلی فاکزFachs نامیده میشود ودر گرجستان امروزی جاری است که در قدیم به آن کلشید می گفته اند وپیداست که نام علمی قرقاول معمولی Ph.Colchicus از نام آن گرفته شده است. مارسیال Martial دانشمند وشاعر یونانی در نوشتههای خود ذکر میکند که قرقاول برای اولین بار از قاره آسیا به یونان برده وسپس از آن جا به سایر کشورهای دیگر منتقل شده است. مورخ مذکور می نویسد که آرگونوت Argonaute قهرمان افسانه ای یونان در سفرهایی که با کشتی معروف وتاریخی خود Argo به نقاط مختلف جهان کرد، موفق شد قرقاول را به همراه حیوانات شگفت آور دیگری به عنوان هدیه برای مردم یونان بیاورد. امروزه نیز با این که قرقاول به تمام نقاط دنیا برده شده است ولی پرنده مذکور تنها در مناطق مرطوب ومعتدل وپوشیده از بوته و درخت وجنگل به زاد و ولد پرداخته وبه آسانی پرورش می یابد. بعد از یونانی ها، رومیها جزو اولین ملل اروپایی بودند که به مطالعه این پرنده پرداختند. در قرون وسطی قرقاول به کشور فرانسه راه یافت وفرانسویان در آغاز بدان خروس لیموژCoq de limoge می گفتند. در اوایل پرورش قرقاول در فرانسه ومتعاقب آن در انگلستان فقط به خاطر استفاده از گوشت لذیذ پرنده بوده است وبه این ترتیب به زیبایی پرنده توجه چندانی مبذول نمی شد. علت این امر نیز بیشتر به خاطر علاقمندی شاهان وسرداران آن زمان به خوردن غذاهای خوشمزه و به اصطلاح عادت آنان به پرخوری وشکم پرستی بوده است. آثار موجود نشان می دهد که در اوایل قرن چهاردهم خوردن گوشت قرقاول در فرانسه واروپا متداول گردید واین علاقمندی به حدی شدید بود که شاهان ترجیح می دادند، پرنده را پس از طبخ با همان پرهای الوان ودم بلند و پاها، بر سر سفره به معرض تماشای مدعوین قرار دهند. شارل هفتم یکی از طرفداران جدی گوشت قرقاول بود ودستور می داد که در تمام میهمانیهای رسمی فقط از گوشت پرنده مزبور استفاده شود. در هرحال پیشرفت پرورش قرقاول در اروپا مدیون فعالیتهای شاهانی نظیر: هنری چهارم، لویی سیزدهم ومخصوصاً لویی چهاردهم وپانزدهم می باشد. گذشته از مصرف گوشت، علاقمندی بسیاری از امپراتوران وسرداران اروپا به شکار وشرکت در مراسم مزبور موجب می گردید که عده ای از افراد به پرورش چنین پرندگانی مأموریت می یافتند وبه این ترتیب در ازدیاد طبیعی پرندگان و حیوانات شکاری کوشش واهتمام لازم به عمل می آمد. به طور کلی باید در نظر داشت که تا قبل از سال ۱۸۶۱ میلادی حداکثر تلاش مأمورین مذکور وهم چنین پرورش دهندگان بر این بود که از راه طبیعی به ازدیاد قرقاولها بپردازند و به این ترتیب هیچ گاه اقدامی به منظور پرورش دستی پرنده مزبور به عمل نمی آمد، ولی از آن به بعد به خاطر این که زاد وولد وتکثیر قرقاولها تحت کنترل قرار گرفت و بشر موفق گردید در پرورش این حیوان دخالتی بیشتر نماید، کم و بیش نگهداری قرقاول در نزد پرورش دهندگان رواج یافت وفعالیت مزبور نیز به کارهای دیگر دامپروری افزوده شد. اولین کشوری که در این راه قدم پیش گذارد انگلستان بود، پرورش دهندگان انگلیسی به خاطر این که به تقاضای خریداران داخلی وخارجی این پرنده جواب مثبت بدهند سعی کردند مراکز نسبتاً بزرگی برای پرورش دستی قرقاول تهیه نمایند وکم وبیش از راه وروشهای علمی وصحیح برای پرورش این پرنده پیروی نمایند.